«Περνάμε μέσα από τη φωτιά για να εξαγνιστούμε» λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η συνθέτις Κωνσταντία Γουρζή, που ζει στο Μόναχο και είναι η μόνη γυναίκα μαέστρος, που διδάσκει σε γερμανικό μουσικό πανεπιστήμιο»
Ζώντας εκτός Ελλάδας νιώθει πολίτης του κόσμου.
«Έχω «συμφιλιώσει» την Ελλάδα μέσα μου και αυτή είναι η άγκυρα που με κρατάει σταθερή για να μπορώ να δω ελεύθερα τα άλλα μέρη, όπου κι αν βρεθώ».
Η συνθέτις και διευθύντρια ορχήστρας, Κωνσταντία Γουρζή, έζησε στο Δυτικό Βερολίνο από το 1987 έως το 2007, όπου σπούδασε Διεύθυνση Ορχήστρας και Σύνθεση στην Σχολή Τεχνών του Δυτικού Βερολίνου (Hochschule der Künste, σημερινό Universität der Künste).
Αυτή την περίοδο προετοιμάζει με τέσσερις διεθνείς νεαρούς συνθέτες και τέσσερις διεθνείς νεαρούς μαέστρους τη συναυλία «Ελληνική μουσική στα γερμανικά» που θα κάνει πρεμιέρα στο Μόναχο στις 30 Ιανουαρίου.
Πρότεινε στους συνθέτες ελληνικές μελωδίες για να εμπνευστούν και να συνθέσουν δικά τους κομμάτια και οι νεαροί μαέστροι θα διευθύνουν τα κομμάτια αυτά. «Πρόθεσή μου είναι να διατηρηθεί στη μνήμη των ακροατών η Ελλάδα με τον πολιτισμό της, αλλά και με τη συνέχειά του. Ένωση των εθνών με μουσική μακριά απο την πολιτική και την κρίση».
Εξάλλου, ετοιμάζει την παραγγελία που της έκανε ο αρχιμουσικός της ΚΟΑ, Βασίλης Χριστόπουλος, παραγγελία που αφορά τη σύνθεση ενός ορχηστρικού έργου, που θα ερμηνευθεί στις 7 Μαρτίου, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών από την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών.
Αυτό το έργο αφιερώνεται από τη μουσικό στη Μαρία Κάλλας και συνοδεύεται από έξι ομώνυμα χαρακτικά του Γερμανού καλλιτέχνη Alexander Polzin.
Με αφορμή αυτή τη νέα δουλειά, το ΑΠΕ-ΜΠΕ «συνάντησε» την Κωνσταντία Γουρζή στο Μόναχο και μίλησε μαζί της για τα καλλιτεχνικά της σχέδια και για το πώς βιώνει ως Ελληνίδα που ζει στη Γερμανία το «ελληνικό θέμα».
Δύσκολο να ζεις στη Γερμανία σήμερα; Δεν το αντιμετωπίζει έτσι. «Προσπαθώ να εξηγήσω στους Γερμανούς ότι στην Ελλάδα περνάμε μια μεταβατική περίοδο, μια κάθαρση, και να τους δώσω τις σωστές πληροφορίες της ελληνικής πραγματικότητας. Π.χ. πως η πολιτική του σήμερα έχει εξαθλιώσει τους ανθρώπους. Ότι πολλοί άνθρωποι ζουν σε πολύ χαμηλό βιωτικό επίπεδο και πάρα πολλοί δεν μπορούν πια να ζήσουν με την παραμικρή αξιοπρέπεια».
Πατρίδα της είναι η Ελλάδα. «Εκεί γεννήθηκα και αυτή έπρεπε να αποδεχθώ για να μπορέσω να συναντήσω τον δρόμο του «γίγνεσθαι»». Αλλά τόπος της είναι «το κάθε μέρος που ζω πάνω από μια ημέρα».
Κατά τη διάρκεια των σπουδών της στη Γερμανία (1988 – 2004) εργάσθηκε σε έναν μουσικό εκδοτικό οίκο γράφοντας νότες, σε σχολές μπαλέτου παίζοντας πιάνο και σε ένα ελληνικό εστιατόριο σαν σερβιτόρα.
Από τον 2ο χρόνο άρχισε να παίρνει διάφορες γερμανικές υποτροφίες και από το Ίδρυμα Ωνάση και από το 1991 δημιούργησε το πρώτο της σύνολο υπό τον τίτλο «attacca Berlin».
Το 1999 έγινε καθηγήτρια στην Ανώτατη Μουσική Ακαδημία του Ανατολικού Βερολίνου «Hanns Eisler» σαν μαέστρος, υπεύθυνη των μουσικών συνόλων του 20ου και 21ου αιώνα, από όπου παραιτήθηκε το 2007 (έπειτα από ένα τροχαίο ατύχημα).
Από το 2002 πήρε την αντίστοιχη θέση στην Ακαδημία Μουσικής και Θεάτρου του Μονάχου (Universität für Musik und Theater München), όπου ζει από το 2007.
Και στα δύο πανεπιστήμια η θέση δημιουργήθηκε για πρώτη φορά. Ήταν και συνεχίζει να είναι η μόνη γυναίκα μαέστρος, που διδάσκει σε γερμανικό μουσικό πανεπιστήμιο.
Γυναίκα μαέστρος; «Δεν «κόλλησα» ποτέ σε αυτό, οι άλλοι «κολλάνε»» λέει όταν την ρωτούν.
Όταν μιλάει για την Ελλάδα αναστατώνεται και η μάλλον ενθουσιώδης φωνή χαμηλώνει:«Οι Έλληνες ζουν ένα ιστορικό γεγονός: αντιλαμβάνονται πλέον ότι οι σημερινοί πολιτικοί είναι οι εχθροί του λαού. Ο λαός «ακούμπησε» επάνω τους, καταστράφηκε και εξευτελίστηκε. Ο πολιτικός πια φαίνεται ξεκάθαρα ότι αντιπροσωπεύει την ύλη, την εξουσία, το χρήμα, τη δυστυχία, την απανθρωπιά.
Παρόλ΄αυτά και εξαιτίας αυτής της συνθήκης δίνεται σε όλους μας μια εκπληκτική και μοναδική ευκαιρία: το προνόμιο να δυναμώσουμε τη συνείδησή μας, να αντιληφθούμε τι θέλουμε τελικά να πρεσβεύσουμε και να οδηγήσουμε έτσι οι ίδιοι τους εαυτούς μας πρώτα και κύρια στην υγιή ανεξαρτησία τους.
Ο σημερινός Έλληνας πρέπει να μάθει πρακτικά τι σημαίνει αξιοκρατία, να μάθει να κερδίζει με την αξία του, με το μυαλό του και όχι με την αμάθεια, την καλοπέραση, τη γλώσσα ή τις γνωριμίες. Να αντιληφθεί ότι η αξία της ζωής δεν βρίσκεται στην κατοχή της ύλης, στην οποία βολεύτηκε τα τελευταία χρόνια με παρέα την ψευδαίσθηση.
Περνάμε μέσα από τη φωτιά για να εξαγνιστούμε και είναι ο καιρός κατάλληλος να αποφασίσουμε όλοι για το φως και όχι για το γκρι ή το σκοτάδι. Ο καθένας μόνος του, αλλά και όλοι μαζί, με συζητήσεις και αλληλοβοήθεια για να υπάρξει τελικά μια υγιής συνείδηση. Αυτή η στάση θα είναι το φωτεινό παράδειγμα για τις επόμενες γενιές».
Σε τι πιστεύει; «Στις πολιτιστικές ανταλλαγές με στόχο την γνώση, την πληροφόρηση, την ανταλλαγή και τη διεύρυνση της δημιουργικής φαντασίας».
Ποιοι άνθρωποι την ενδιαφέρουν;
«Οι μαχητές της ειλικρίνειας και της θετικής ενέργειας. Αυτοί που μεταφράζουν με αγάπη, λογική και σκέψη τα γεγονότα και δεν μένουν μόνο σε αυτά κάνοντας κριτική στοχεύοντας να βγουν αυτοί από πάνω.
Αυτοί που με ταπεινότητα και σεμνότητα αποδέχονται την ανθρώπινή τους υπόσταση και λειτουργούν με την αξία τους και με την καρδιά τους γνωρίζοντας ότι είμαστε επισκέπτες ελάχιστου χρόνου στη γη και άρα όλοι με την ίδια λάσπη πλασμένοι.Αυτοί που μπορούν να ακούν τους άλλους».
Aπο την Μαρίκα Αρβανιτοπούλου.
Επιμέλεια Θέματος , Κάθη Βεκρή
Στα μέσα Φεβρουαρίου, η Κωνσταντία Γουρζή κυκλοφορεί από την δισκογραφική εταιρεία Sony Classical τη νέα της σύνθεση για σόλο βιόλα με τίτλο «Εννέα νανουρίσματα για έναν καινούργιο κόσμο».
Ερμηνευτής θα είναι ο διεθνώς καταξιωμένος νεαρός σολίστ Nils Mönkemeyer, ο οποίος, συνδυάζοντας ευρηματικά τις Σουίτες του Μπαχ με σύγχρονες συνθέσεις, πρότεινε στην Ελληνίδα συνθέτιδα να αποτελέσει μέρος αυτού του εγχειρήματος.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ακολουθεί μια αλλη συνέντευξη της Κ. Γουρζή στα '΄ΝΕΑ'' στον υπογράφοντα -στη στήλη 20 ΕPΩTHΣEIΣ -με τίτλο ''H κλασική μουσική σήμερα περνάει κρίση, όπως και η κοινωνία μας! '' (Πέμπτη 25 Αυγούστου 2005 ). Ηταν το καλοκαίρι που η Κ.Γ. «επέστρεψε» στην ιδιαίτερη πατρίδα της (τη Λευκάδα) με μια μεγάλη συναυλία με την Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής Καμεράτα, αφιερωμένη στα 50 χρόνια των Γιορτών Λόγου και Τέχνης. Προηγήθηκε τον Ιούλιο συναυλία στο Ηρώδειο με τη Συμφωνική Ορχήστρα του Βερολίνου.
H μουσική παιδεία στην Ελλάδα;
Σαφώς, πολύ καλύτερη απ' ό,τι στο παρελθόν. Όμως, όχι ακόμη αρκετά αυστηρή στην εκπαίδευσή της.
H μουσική στη ζωή σας;
Καθημερινότητα, χωρίς να γίνεται ρουτίνα.
Πενήντα χρόνια Γιορτές Λόγου και Τέχνης στη Λευκάδα...
Είναι να απορείς από θαυμασμό, το τι μεγάλα γεγονότα μπορεί το λευκαδίτικο πείσμα να δημιουργήσει σε έναν χώρο τόσο μικρό.
H κλασική μουσική σήμερα;
Περνάει κρίση, όπως και η κοινωνία μας.
Και η κλασική πρωτοπορία;
Φαίνεται η ποθητή πρωτοπορία να βρίσκεται διεθνώς ακόμη σε «ντροπαλή» φάση.
Τηλεόραση και μουσική;
Με μέτρο και αξιοπρέπεια· αλλιώς βεβηλώνεται η ποιότητα και η αξία τής μουσικής.
Μια γυναίκα - μαέστρος πώς αντιμετωπίζεται;
Ο επαγγελματισμός είναι αυτό που «μετράει» στην αποδοχή.
H εμπειρία από την καριέρα σας στην Ευρώπη;
Μονοπάτι δύσβατο και μοναχικό.
Αγαπημένος σας συνθέτης;
Ο Joseph Haydn.
Και μουσικό κομμάτι;
Το «Blue Moon» τού Miles Davies
To μεγάλο σας πάθος;
H αυτοπειθαρχία!
H κρατική στήριξη στους νέους καλλιτέχνες στην Ευρώπη;
Αμείβεται και υποστηρίζεται η δουλειά τους, όμως και αυτό είναι πολλές φορές θέμα συγκυριών.
Συνθέτις και μαέστρος;
Δύο διαφορετικά μονοπάτια τα οποία συγκλίνουν και το ένα αλληλοσυμπληρώνει, ευτυχώς, το άλλο.
Λευκάδα;
Ένα υπέροχο νησί με παθιασμένους κατοίκους.
Το όνειρό σας;
H γρηγορότερη και ουσιαστικότερη επικοινωνία μεταξύ μας, χωρίς φόβο, εμπιστευόμενοι το περιεχόμενο και την αξία της ζωής.
H παραδοσιακή ελληνική μουσική;
Είναι πλούσια σε συναισθηματικό περιεχόμενο και φαντασία.
Πώς μπορεί να γίνει προσιτή η κλασική μουσική στο μη εξοικειωμένο κοινό;
Χρειάζεται να διαθέτει κανείς λίγη υγιή φαντασία, για να της δώσει άλλες «παρουσιάσεις» και ερμηνείες.
H Ελλάδα είναι και μουσικά στο «σταυροδρόμι» Δύσης και Ανατολής;
Ευτυχώς ναι. Αυτό είναι μια αναγνώριση, παραδοχή και ευθύνη.
Μια συμβουλή στους νέους που επιθυμούν να ασχοληθούν με τη διεύθυνση ορχήστρας;
H βαθιά αγάπη, η ετοιμότητα της «απογύμνωσης» και του «δοσίματος» χωρίς φόβο, η πίστη, η άρνηση σε κάθε μορφή ατομικής προβολής και η ανάγκη επικοινωνίας.
Διεύθυνση ορχήστρας ή ψυχής;
Και φυσικά, πρώτα της ψυχής!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου