Το κάθε χρώμα προκαλεί διαφορετικά οπτικά ερεθίσματα και κατ’ επέκταση εκφράζει διαφορετικά συναισθήματα.
Η ψυχολογία ενός ατόμου που ντύνεται στα λευκά δεν είναι η ίδια με ενός που προτιμά το κόκκινο.
Τα πειράματα και οι έρευνες που έχουν γίνει σχετικά με την επιρροή των χρωμάτων στον άνθρωπο είναι πάρα πολλά.
Έχει παρατηρηθεί, για παράδειγμα, ότι οι άνθρωποι που περιβάλλονται συνέχεια από ζωηρά και φωτεινά χρώματα, χαίρουν καλύτερης φυσικής κατάστασης και ψυχικής ηρεμίας από εκείνους που περιβάλλονται από μουντά χρώματα.
Πειράματα σε επαγγελματικούς χώρους καταδεικνύουν επίσης, ότι οι εργαζόμενοι αποδίδουν καλύτερα σε ένα φωτεινό χώρο με ευχάριστα χρώματα, παρά σε ένα σκοτεινό χώρο. Έχει παρατηρηθεί ακόμη, ότι ο άνθρωπος επιλέγει να ντυθεί με τα χρώματα που εναρμονίζονται τέλεια στην ψυχολογική του κατάσταση.
Για παράδειγμα, ένας άνθρωπος που πάσχει από κατάθλιψη θα προτιμήσει τα σκούρα χρώματα, σε αντίθεση με κάποιον που η ψυχολογική του κατάσταση είναι καλή, ο οποίος θα προτιμήσει χαρούμενα χρώματα.
Λευκό:
Το λευκό είναι το χρώμα του φωτός και συμβολίζει την αγνότητα.
Το άτομο που επιλέγει το λευκό χαρακτηρίζεται από αθωότητα, ειλικρίνεια και προτίμηση στη λιτότητα.
Άνθρωποι που αποφεύγουν το λευκό χρώμα, χαρακτηρίζονται από ρεαλισμό κι ορθολογισμό. Γνωρίζουν και αποδέχονται τα ελαττώματά τους, αλλά συνήθως δεν επιθυμούν να τα διορθώσουν.
Μαύρο:
Το μαύρο εμπνέει σεβασμό, πλούτο, κομψότητα και σε κάποιες περιπτώσεις ακόμα και μυστήριο.
Ακόμα είναι συνδεδεμένο με το πένθος και το άγνωστο, το θάνατο, την κατάθλιψη και τη μοναχικότητα.
Το μαύρο, ουσιαστικά είναι η απουσία χρώματος. Θεωρητικά αυτή η απουσία χρώματος μπορεί να αποδοθεί στην έλλειψη ζωντάνιας, χαράς και κοινωνικότητας. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο άνθρωπος που προτιμά το μαύρο είναι σοβαρός, εσωστρεφής και κάποιες φορές μυστικοπαθής.
Οι άνθρωποι που δείχνουν αποστροφή προς το μαύρο χρώμα, επιδιώκουν την ανεξαρτησία και την απελευθέρωση από κάθε εξάρτηση και χαρακτηρίζονται από φοβία για το άγνωστο.
Κόκκινο:
Το κόκκινο θεωρείται «το χρώμα των χρωμάτων» και σε κάποιες γλώσσες είναι συνώνυμο με το «χρωματισμένο» ή ακόμα και με το «όμορφο».
Το κόκκινο χρώμα έχει αποτυπωθεί στη συνείδηση μας ως το χρώμα του έρωτα, ίσως γιατί επιστημονικά, είναι μια απόχρωση που διεγείρει τις αισθήσεις κι ενεργοποιεί την κυκλοφορία του αίματος. Δεν φαίνεται παράξενο, λοιπόν, ότι εκείνοι που το διαλέγουν, χαρακτηρίζονται από πάθος, σεξουαλικότητα, ενεργητικότητα, κι αυθορμητισμό.
Πέρα από το πάθος όμως το κόκκινο είναι το πιο έντονο της χρωματικής παλέτας κι έχει παραλληλιστεί και με την επιθετικότητα, τη δύναμη, την φιλοδοξία και την επαναστατικότητα.
Οι άνθρωποι που το αποφεύγουν είναι συνήθως κυκλοθυμικοί και εγωκεντρικοί. Δεν αποκλείεται επίσης, να έχουν φοβίες που δεν έχουν καταφέρει ακόμα να αντιμετωπίσουν.
Κίτρινο:
Είναι το χρώμα που τραβάει περισσότερο από οποιοδήποτε την προσοχή μας. Χρησιμοποιείται σε διαφημιστικές εκστρατείες, σε πινακίδες και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι τα ταξί μας είναι κίτρινα.
Επίσης είναι το χρώμα του ήλιου, του στοιχείου που μας δίνει ζωή. Αυτοί που δείχνουν προτίμηση στο κίτρινο χαρακτηρίζονται από ζωντάνια κι ενεργητικότητα, είναι επικοινωνιακοί, ευτυχείς κι αγαπούν τη διασκέδαση και την καλοπέραση.
Βέβαια σύμφωνα με άλλες θεωρίες το κίτρινο αντιπροσωπεύει την αρρώστια, το φθόνο και τον κίνδυνο.
Εκείνοι που το αποφεύγουν, συνήθως απογοητεύονται εύκολα και προσπαθούν να εξηγήσουν τα συναισθήματα με τη λογική.
Πορτοκαλί:
Δεν είναι τυχαίο ότι το πορτοκαλί χρώμα έχει πάρει το όνομα του από το πορτοκάλι. Στο μυαλό μας συνδέουμε το συγκεκριμένο χρώμα με την ευδαιμονία και την υγεία.
Οι άνθρωποι που αγαπούν το πορτοκαλί χρώμα, χαρακτηρίζονται από διασκέδαση, άνεση, αφθονία, θέρμη, κοινωνικότητα, δυναμισμό και ανεξαρτησία.
Εκείνοι που δεν το προτιμούν είναι συνήθως ανεκτικοί με τους γύρω τους ενώ είναι πιθανό να είναι συναισθηματικά καταπιεσμένοι.
Πράσινο:
Στα χρόνια του Μεσαίωνα, το πράσινο ήταν συνδεδεμένο με το κακό και συχνά ακόμα και με τον ίδιο το Διάβολο.
Με το πέρασμα των αιώνων όμως, το πράσινο αποσυνδέθηκε από το σατανικό κι έγινε συνώνυμο της πίστης, της φύσης και της αρμονίας.
Οι λάτρεις του πράσινου χρώματος είναι ειρηνικοί, αποφεύγουν τις διαμάχες κι αγαπούν την άνεση, τη θαλπωρή και την ισορροπία.
Άνθρωποι που το αποφεύγουν χαρακτηρίζονται από προτίμηση στην ανεξαρτησία παρά στην αφοσίωση και την οικογενειακή ζωή.
Μπλε:
Το μπλε είναι το σύμβολο της ειρήνης, της ηρεμίας και του ονείρου.
Οι άνθρωποι που τους αρέσει το μπλε χρώμα, χαρακτηρίζονται από ψυχραιμία, ονειροπόληση, αφοσίωση, οργάνωση, νοσταλγία και ειλικρίνεια.
Το σκούρο μπλε ωστόσο, ίσως λόγω της συγγένειας του με το μαύρο, χαρακτηρίζει μελαγχολία.
Εκείνοι που το αποφεύγουν χαρακτηρίζονται από πειθαρχία κι εργατικότητα. Είναι αποφασιστικοί και δεν αποκλίνουν από τους στόχους τους.
Καφέ:
Το καφέ είναι το χρώμα της γης, της ισορροπίας και της σταθερότητας.
Αυτοί που διαλέγουν το συγκεκριμένο χρώμα είναι συνήθως πρακτικοί, ισορροπημένοι κι απλοί.
Εκείνοι που το αποφεύγουν είναι περιπετειώδεις, ανήσυχοι και χαρακτηρίζονται από αποστροφή στην ρουτίνα.
Γκρι:
Ανάμεσα στο μαύρο και το άσπρο, το γκρι αποτελεί μια «διπλωματική» λύση καθώς οι «οπαδοί» του χαρακτηρίζονται από διακριτικότητα αλλά και αδιαφορία.
Άνθρωποι που το αποφεύγουν προτιμούν την ειλικρίνεια και την ευθύτητα σε σχέση με την διπλωματία.
Της Ηλιάνας Βολονάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου