«Κόκκινη γραμμή» τα συμφέροντα του κεφαλαίου
Αποκαλυπτικές για την αντιλαϊκή στρατηγική τους σύγκλιση είναι οι τοποθετήσεις που κάνουν για το χρέος οι αρχηγοί των κομμάτων της αστικής διαχείρισης.
Συγκλίσεις και συμπλεύσεις στρατηγικού χαρακτήρα ανάμεσα στα κόμματα αστικής διαχείρισης προκύπτουν και από τις θέσεις που παρουσίασαν οι πολιτικοί αρχηγοί στην κυριακάτικη «Καθημερινή». Έχουμε λοιπόν και λέμε:
Ο Αντ. Σαμαράς υποστηρίζει ότι το χρέος είναι ήδη βιώσιμο και ότι έχει ήδη «κουρευτεί»: «Κόψαμε συνολικά 125 δισ., δηλαδή το 40%» του χρέους, σημειώνει χαρακτηριστικά, «μειώσαμε τα επιτόκια» και «εξασφαλίσαμε την επιμήκυνση της αποπληρωμής του σε 16,5 χρόνια». Το μόνο που μένει είναι να επεκτείνουμε τα χαμηλά επιτόκια και άλλα χρόνια στο μέλλον.
Ο Αλ. Τσίπρας υποστήριξε τη θέση ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο, πρέπει να αναδιαρθρωθεί (δεν αναφέρει πουθενά τη λέξη διαγραφή) για να γίνει βιώσιμο. Η αποπληρωμή του να συνδεθεί με ρήτρα ανάπτυξης και να προβλεφθεί μορατόριουμ στην εξυπηρέτησή του και όλα αυτά μπορούν να πραγματοποιηθούν στο πλαίσιο μιας πανευρωπαϊκής συνδιάσκεψης για το χρέος.
Ο Ευ. Βενιζέλος, κινούμενος στην ίδια γραμμή με τον Αντ. Σαμαρά, σημείωσε ότι στην Ελλάδα έχει γίνει το μεγαλύτερο «κούρεμα» χρέους στην ιστορία. Επίσης, υπενθύμισε τη δέσμευση του Γιούρογκρουπ για περαιτέρω ελάφρυνση του χρέους, που πρέπει να προχωρήσει το επόμενο διάστημα με μια σειρά από μέτρα (μείωση επιτοκίων, επέκταση περιόδου χάριτος κ.ά.) τα οποία συνιστούν περαιτέρω «κούρεμα».
Ο Στ. Θεοδωράκης, αφού σημείωσε ότι το χρέος βαραίνει και δυσκολεύει την πορεία προς την ανάπτυξη της χώρας, προτείνει τη δραστική μείωσή του μέσω διαπραγμάτευσης στην ΕΕ.
Ο Γ. Παπανδρέου πρότεινε διεθνές συνέδριο για τη διαμόρφωση της διαπραγματευτικής γραμμής για το χρέος, που θα πρέπει να καταλήξει σε ορισμένα μέτρα διευκόλυνσης της αποπληρωμής του χρέους.
Συμπερασματικά, για όλα τα κόμματα της αστικής διαχείρισης, σημερινά κυβερνητικά και μελλοντικά κυβερνητικά:
1. Κοινός στόχος είναι η εξασφάλιση της «βιωσιμότητας» του χρέους, δηλαδή η δυνατότητα αποπληρωμής του έτσι ώστε να μην προκαλεί ανασφάλεια στους διεθνείς τραπεζίτες και τους άλλους «επενδυτές». Αφού για όλους κοινός τόπος είναι η ανάγκη αποπληρωμής του, κάτι βεβαίως που θα φορτωθεί και θα φορτώνεται στις πλάτες του λαού, γι' αυτό και όλοι το αναγνωρίζουν ως τέτοιο.
2. Όλοι ενδιαφέρονται για τη ρύθμισή του, έχοντας βεβαίως ορισμένες διαφορές για το πώς αυτή θα πραγματοποιηθεί. Άλλοι εκτιμούν ότι φτάνει η ρύθμιση που έχει γίνει, άλλοι λένε ότι χρειάζεται πρόσθετη. Ο Σαμαράς υποστηρίζει ότι το έχει ήδη ρυθμίσει, ο Τσίπρας ότι θα το ρυθμίσει. Δεν διαφοροποιούνται ριζικά στους τρόπους ρύθμισης, άλλοι προκρίνουν το περαιτέρω «κούρεμα», άλλοι μέτρα που είναι σαν «κούρεμα», όλοι συμφωνούν στην αναζήτηση ευνοϊκών τρόπων αποπληρωμής. Ουσιαστικά συζητάνε με ποιες δόσεις θα πληρώσει ο λαός το χρέος.
3. Όλοι θέλουν τη ρύθμιση του χρέους με το βλέμμα στραμμένο προς το κεφάλαιο και όχι το λαό. Στόχος, όπως και αν το λένε («έξοδος στις αγορές», «τέλος των υφεσιακών πολιτικών λιτότητας» «ρήτρες ανάπτυξης» κ.λπ), είναι το πώς θα στηριχθούν οι καπιταλιστικές επιχειρήσεις με ρευστότητα, με δυνατότητες χρηματοδότησης επενδυτικών δραστηριοτήτων μέσω του κράτους ή των τραπεζών.
Οι θέσεις όλων ταυτίζονται με τις θέσεις των Ελλήνων βιομηχάνων, που σε πρόσφατη ανακοίνωση του ΣΕΒ επισημαίνουν τους άξονες της πολιτικής για την «επανεξέταση του δημόσιου χρέους για την επανεκκίνηση της οικονομίας».
Από τα παραπάνω, εξηγείται το προεκλογικό «παζάρι» υποψηφίων ανάμεσα σ’ αυτά τα κόμματα. Από την άλλη, μπορούμε να υποθέσουμε ότι οι βάσεις για τις επόμενες κυβερνητικές συνεργασίες έχουν μπει...
Είναι ανάγκη ο λαός να βγάλει πολιτικά συμπεράσματα και στις 25 Γενάρη να στηρίξει το ΚΚΕ, δύναμη σταθερή δοκιμασμένη που αποτελεί τη μόνη εγγύηση για την υπεράσπιση των συμφερόντων του.
Ψήφο στο ΚΚΕ για να μην πάνε άλλα χρόνια χαμένα.
Ψήφο στο ΚΚΕ για να βρει ο λαός την ψήφο του στην κάλπη και να μη γίνει «χαρτί» για μετεκλογικά παζάρια και υπουργικές θεσούλες, για «μαγειρέματα» στήριξης των βιομηχάνων, των τραπεζιτών, των εφοπλιστών.
Την επόμενη μέρα ο λαός χρειάζεται δυνατό ΚΚΕ!
Δυνατό στη Βουλή, δυνατό για την ταξική πάλη, τη λαϊκή συμμαχία!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου